Aslan Kocaman: Kırılmanın Ardından

bir şey kırıldı
kendimizi yapıştırdık yerine
düşünmez olur muyuz
ama malum o umut
yaşamak gerekir bunu da dedik
yorulunca da yalnızlık diledik
oldu sayılır
vazgeçmeseydik
oldu işte bu da
gecikmedik hiçbirine

güldük
hüzünlendik
ağladık
maalesef anlamadık
anlamak istemedik değil
korkular vardı etrafta çil çil
söylemeye cesaret bulduğumuzda
hâlâ anlamış değil kimse
neydi kırılan

büyüdükçe
yarasını kaşıdık
endişesiyle gök gürüldedi
içimiz şarkılandı
mutluluk debelenip durdu
mutsuzlukla müteşekkir

şimdi dönüp baktığımızda
ne değişik hayvanlarız
yüzlerimiz akşamüstü
gözlerimiz dolu dolu umut
daha sen kendini unut
diye tekrarlıyor bir ses bizi
hadi hayırlısı!